Możliwości uniknięcia płacenia zachowku jest więcej niż się powszechnie uważa.

Częstym rozwiązaniem jest wydziedziczenie uprawnionego do spadku. Może tego dokonać tylko spadkodawca w treści sporządzonego przez siebie testamentu. Prawo spadkowe wskazuje konkretne rodzaje sytuacji, kiedy wydziedziczenie będzie uzasadnione.

Kolejnym, równie często stosowanym rozwiązaniem jest tzw. umowa dożywocia. Jej zastosowanie pozwala na przeniesienie na przyszłego spadkobiercę własności nieruchomości i przez to na wyłączenie jej z zakresu majątku branego pod uwagę przy ustalaniu rozmiaru zachowku.

Zaś negatywne zachowania spadkobiercy wobec spadkodawcy (np. dopuszczenie się przeciwko niemu przestępstwa) mogą uzasadniać uznanie przez sąd, że spadkobierca jest niegodny dziedziczenia po spadkodawcy. Skutkuje to utratą prawa do zachowku.

Przyszły spadkobierca może również zawrzeć ze spadkodawcą, jeszcze za życia spadkodawcy, umowę o zrzeczenie się dziedziczenia, przez którą spadkobierca traci również prawo do zachowku.

Powództwo o zachowek może także ulec przedawnieniu. Roszczenie o zachowek przedawnia się z upływem lat 5 od ogłoszenia testamentu. Wówczas sposobem na to, żeby nie płacić zachowku jest podniesienie przed sądem zarzutu przedawnienia.

Istnieją także sposoby na obniżenie kwoty dochodzonego już zachowku. Pozwany o zapłacenie zachowku może powoływać się na zasady współżycia społecznego. Przepisy dopuszczają także możliwość tzw. miarkowania zachowku, tj. zmniejszenia wysokości zachowku.

Każda sprawa jest indywidualna, dlatego najlepiej skorzystać z porady prawnika, który dokładnie wyjaśni wszelkie możliwe sposoby, jak też ich konsekwencje. Zapraszamy do kontaktu.